Na een drukke en gezellige week in Nederland, de vader van Ronald was in goede conditie en ik heb nog even mogen golfen en koken op de Duke, is het dan zover en vertrekken Saskia en ik naar Martinique. We hebben een supervlucht, het vliegtuig is bijna leeg dus we krijgen stoelen met veel beenruimte en komen redelijk uitgerust na 9 uur op Martinique aan. We regelen een lift met een mede cruiser naar de Fairy Queen, natuurlijk in de kleinste dinghy die er rondvaart, we passen er maar net in met al onze bagage. De boot ligt er toppie bij, het is toch vreemd om deze voor langere tijd achter te laten voor anker. Ik had iemand gevonden die op de boot paste, dat doe je daar gewoon voor elkaar en hij zei dat het allemaal “impecable” (geweldig) was gegaan. De volgende dag met het bijbootje naar de kant en ja hoor, Sas maakte meteen mee wat het was om live a board te zijn. Het motortje deed het niet en voor roeien waaide het toch wel te hard. Dus, de les die ik van Ronald had gekregen werd in praktijk gebracht. Motortje uit elkaar, schoonmaken, hulplijn bellen, vlotternaaldje schoonmaken, weer in elkaar en starten maar, niet dus. Dus hulplijn bellen motortje uit elkaar halen, bougies vervangen, vlotternaaldje nog een keer schoonmaken en ja hij startte. Jippie, jippie en nu boodschappen doen voor de oversteek, groenten, fruit en waar we verder zin in hebben. Saskia bakt een lekker broodje, maakt onze Nederlandse vlag vast aan de vlaggestok en we gaan aan de kant heerlijk uit eten bij Paille Coco. Ronald is onze weerman en hulplijn op de kant, natuurlijk kijken we zelf ook naar het weer en de conclusie is dat we niet dinsdag 22 maart zullen vertrekken. Er ligt een lage druk gebied in de buurt van Curaçao met heel veel wind en dat is een no go. Gelukkig hoeft Sas pas woensdag 30 maart weer terug te zijn in Nederland en ach het is niet vervelend om in de baai in Sainte Anne voor anker te liggen. Beetje vakantie is het natuurlijk wel, lekker zwemmen, een terrasje pikken, boodschappen doen, de boot leren kennen maar vooral genieten. En dan is het zover, de wind zal bij Curaçao vanaf zondagmiddag wat minder worden, we besluiten om donderdag te vertrekken zodat we maandagochtend aankomen, we zijn er naar toegegroeid en klaar om te gaan. We gaan nog een laatste borrel drinken op het terras en de volgende dag donderdag 24 maart gaan we anker op, zwemvest aan, en lifeline vast, er staat veel wind 20 – 25 knopen en dat zal zo de hele tocht blijven. We verwachten bakstag wind en willen alleen op de Genua gaan varen, de golven zetten ons aardig weg naar stuurboord en we besluiten de Genua uit te bomen. Voor Saskia de eerste keer op de Fairy Queen maar dan merk je dat ze een echte zeilster is en binnen 20 minuten staat de boom (hij is erg zwaar dus dat was sjouwen) en schommelen (hotsen en knotsen) we richting Bonaire. De eerste dag is nog echt inschommelen en aan een warme maaltijd hebben we nog geen behoefte maar de overige dagen is dat geen probleem. Ingmar is jarig op 25 maart, zijn moeder mocht zomaar met mij mee, en we bellen om hem te feliciteren midden vanaf de oceaan. Als de wacht in gaat mag Saskia als eerste in het bed en zo wisselen we elke drie uur af totdat het ochtend is. ’s-Middags nog een slaapje om wat bij te tanken, natuurlijk de vishengel uit maar we hebben geen vis gezien, behalve dan de vliegende vissen en een “vliegende” inkvis en voordat we het weten zien we Bonaire en tja we hebben een rekenfoutje gemaakt. De route staat er in de Raymarine goed in alleen met berekenen gaat het mis, hij berekend deze namelijk naar het laatste waypoint over land ha,ha, dat is korter maar gaat niet lukken. We hebben voor niets geremd en komen niet zoals gepland om 08.00 uur aan maar om 13.00 uur. De gele vlag wordt gehesen en we kunnen richting haven gaan varen. Er staat nog steeds heel veel wind, dus we zijn blij dat we gewacht hebben. De route door het Spaanse water is geweldig, je vaart langs het strand en de mangroven en ja hoera, hoera, de haven is in zicht en ik parkeer de boot de box in zonder iets te raken, was superspannend, maar ik kan het. We zijn nog ruim op tijd om dezelfde dag naar de douane en immigratie te gaan, kost toch al gauw zo’n uurtje of drie bij elkaar. Daarna een glaasje bubbels, de boot poetsen, uit eten en in coma vallen voor een uurtje of 12.